مدل سازی نایقینی مکانی در هوش محدوده ای

هوش محدوده ای به عنوان نوعی سیستم اطلاعات بافت آگاه، به محیط هایی گفته می شود که نسبت به حضور افراد در یک محدوده حساس بوده و توانایی رفع نیازها و انجام سرویس های اطلاعاتی را دارا باشد. نایقینی همیشه به عنوان یک عامل اجتناب ناپذیر در تمام برنامه های بافت آگاه وجود دارد. هوش محدوده ای نیز به عنوان سیستمی بافت آگاه، دارای جنبه های مختلفی از نایقینی می باشد. هدف از این پژوهش، بررسی انواع ریشه های نایقینی مکانی موجود در سیستم های هوش محدوده ای است. از جمله مهم ترین جنبه های نایقینی مکانی در هوش محدوده ای عبارتند از نایقینی ناشی از خطا در تعیین موقعیت کاربر، نایقینی ناشی از ابهام در تعریف محدوده ی هوشمند، نایقینی در روشن نبودن مرز محدوده هوشمند به صورت شفاف، وجود ناسازگاری بین اطلاعات حسگرها و وجود نقص در داده ها می باشند. با توجه به وجود ریشه های مختلفی از نایقینی مکانی در هوش محدوده ای، نشان می دهیم که مدلسازی نایقینی مکانی در این سیستم امری اجتناب ناپذیر است. بر پایه پیاده سازی انجام شده برای اعمال نایقینی مکانی در هوش محدوده ای، ، نشان داد که پیچیدگی افزایش یافته و باعث کاهش کارایی می شود، اما با در نظر گرفتن نایقینی مکانی به واقعیت نزدیک تر شده و وضعیت موجود بهتر مدلسازی می شود.